بیا تا خانه ای سازیم که سقفش تا فلک باشد
که بنیان اش من و تو، کودکانی بی کلک باشد
بیا تا سایه ای دائم بیاندازیم بر این خانه
که طفلی ساده و معصوم درونش تا ابد باشد
بپاشیم رنگ شادی روی هر دیوار
به پشت هر در اش شعر و طرب باشد
زمینش را کنیم فرشی ز تار و پود آسایش
نپوشیم گیوه و پاهایمان نرم و خنک باشد
حیاط اش گل بکاریم و بریزیم آب
صدای زنگ در آواز بلبل مستجل باشد
بیا تا خانه ای سازیم که هر کنج اش
نوای خنده و رقص پدر باشد
درون مطبخ اش مادر بسازد آش
برادر خواهرش را مرحمت باشد
بیا سرهایمان را نزد هم آریم
که نوگل در خیالش امنیت باشد